Dylematy przed, którymi stają kobiety dotyczą wyborów drogi życiowej. Z jednej strony są kobiety, dla których najważniejsza jest rodzina i których priorytetami są małżeństwo i macierzyństwo. Innymi słowy podtrzymują one wartości leżące u podstaw tradycyjnej rodziny. Na przeciwnym biegunie znajdują się kobiety skupione na karierze zawodowej. Mają one dzieci jedynie wtedy, gdy nie cierpi na tym ich kariera. Najliczniejszą jednak grupą kobiet są te, które decydują się na podwójną rolę – chcą realizować się zarówno w pracy, jak i domu. Takim kobietom przysłuży się orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego.
15 lipca 2010 r. o godz. 9.30 Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie rozpoznał wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczący powszechnego wieku emerytalnego kobiet i mężczyzn. Zróżnicowanie wieku emerytalnego kobiet i mężczyzn jest zgodne z konstytucją - orzekł Trybunał Konstytucyjny.
Zgodnie z przepisami, ustawowy wiek emerytalny wynosi obecnie 60 lat dla kobiet, zaś dla mężczyzn - 65 lat. Dopiero po osiągnięciu tego wieku można ubiegać się o emeryturę. Wyjątek stanowią tzw. emerytury pomostowe dla pracujących w szczególnych warunkach lub wykonujących prace o szczególnym charakterze. Osoby takie mają prawo do emerytury w wieku 55 lat (kobiety) lub 60 lat (mężczyźni).
Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że różnica w wysokości świadczeń emerytalnych wynika w pierwszym rzędzie z niższego przeciętnego wynagrodzenia kobiet, w porównaniu z mężczyznami; okoliczność ta znajduje się poza zakresem niniejszej sprawy. Warto zatem uzupełnić argumentacje trybunału. Polki zarabiają o 10 % mniej niż mężczyźni. Dyskryminacja kobiet w miejscu pracy jest faktem. Wyjątkowo mało Polek – tylko 46 proc. w ogóle pracuje zawodowo, podczas gdy średnia w UE wynosi 56 proc. Kobietom trudniej odnieść sukces zawodowy. Trybunał wskazał, że mimo zachodzących przemian społecznych oddziałujących na zrównywanie ról obu płci w społeczeństwie, również obecnie można mówić o występowaniu różnic wynikających z pełnienia przez kobiety szczególnej roli w społeczeństwie i rodzinach. Dotyczy to zwłaszcza pełnionych przez kobiety funkcji macierzyńskich i wychowawczych w rodzinie, a także równoczesnego obciążenia kobiet zarówno pracą zawodową, jak i obowiązkami rodzinnymi. Skupmy się na obciążeniu obowiązkami domowymi. Według badań GUS praca domowa kobiet w Polsce jest warta ok. 1300 zł. Wycena dotyczyła takich czynności jak: utrzymanie mieszkania (sprzątanie), przygotowywanie posiłków, zakupy, zmywanie, pranie i prasowanie, opieka na dziećmi. Nowe pokolenie kobiet nie ma kompleksów, jest wykształcone i pewne siebie. Na pytanie co wybierasz karierę czy rodzinę – odpowiadają jedno i drugie. Trybunał słusznie poszedł tą drogą. Państwo nie stworzyło jak dotąd takich warunków by obowiązki domowe i wychowawcze były równo dzielone. Wyrok trybunału jest rekompensatą za traktowanie ciąży jako poważnej choroby. Przedsiębiorcy zatrudniający kobiety nie mają żadnych ulg ani gwarancji, a żłobki i przedszkola są zamykane. Dopóki struktura społeczna nie zmieni się na bardziej egalitarną i kobiety nie zaczną dzielić obowiązków domowych z mężczyznami, dopóty będą pracownikami „gorszej kategorii”. Słusznie trybunał zauważył zmniejszanie się znaczenia wskazanych wyżej różnic uwarunkowanych społecznie i biologicznie. Model, w którym kobiety w karierze zawodowej sięgają szczytu kosztem życia rodzinnego odchodzi do historii. Jednakże na dzisiaj sprawiedliwość społeczna nakazuje rekompensować kobietom brak wspomagania ze strony państwa. Temu ma służyć pozostawienie im możliwości wcześniejszego przejścia na emeryturę.